Enbiya-i İzamla Evliya-i Kiram arasında belli başlı farklardan bazıları şunlardır: Enbiyaya (Peygamberlere AS) verilen Peygamberlik Vehbidir, yani çalışma ve çabalama olmadan, Cenab-ı Hak (CC) Hz.leri kendisi tarafından seçtiği kimselere Peygamberlik lütfunu bağışlamıştır. Evliyalık ise kesbidir. Yani kulun çalışmasıyla elde etmesine bağlıdır.

Evliyalara iman ve amelinde istikamete ve iyi amellere devanı ettiklerinden dolayı Cenab-ı Hak (CC) Hz.leri, onlara sevgi ve muhabbetini lütfeden ve onları kulları içinde taltif eder. Evliya, enbiyaya tabidir. Yani Evliya tabi (uyan), Enbiya metbudur (kendine uyulan). Elbet metbu olan tabi olandan efdaldır. Enbiya masumdur, Evliya ise mahfuzdur. Yani Enbiyalar bir defa kesin olarak küfür ve şirkten beridirler ve büyük ve küçük günah işlemekten de masumdurlar. Kati surette büyük küçük günahı bilerek işlemezler. Hataen işlemeleri ise caizdir. Peygamberlerden (SA) sadır olan bu hallere de “zelle” tabir edilmiştir. Evliyalar ise masum değil mahfuzdurlar. Kötülük ve günah işlememeleri için Allah-ü Teala (CC) Hz.leri onları hıfzeder.[1]

Enbiyalar hasımlarını ilzam etmek için hasımlarının istedikleri herhangi bir mucizeyi gösterebilirler. Enbiya-i Kiram Hazretleri, Cenab-ı Hak’tan (CC) kendilerine gelen Hükm-ü İlahi’leri ümmetlerine tebliğ etmekle mükelleftirler. Evliyalar ise, Peygamberlere gelen Hükm-ü İlahi’leri tebliğle mükelleftirler ve evliyalar enbiyalara ittiba (tabi) edip, onların sünnetlerini ümmetlerine tebliğ etmekle mükelleftirler. Yani evliyalar, Peygamberlerini takib ederler ve onlara uyarlar. Evliya İzamı, Yüce Allah (CC) Hz.leri’nin Nebiler Nebisi’ne (SAV) inzal buyurduğu Kur’an-ı Kerim’deki emirlerine talib olanlara tebliğ vazifelerini yılmadan devam ettirdiler. Bu hususta Yüce Mevla (CC) Hz.leri şöyle buyurur: “Sana indirildikten sonra, sakın Allah’ın (CC) Ayetlerinden (onları okuyup gereği üzere amel etmekten) seni çevirmesinler. Rabbine (ibadete) çağır ve katiyyen müşriklerden olma.”[2]

www.GAVSULAZAM.de