Dermân arardım derdime,

derdim bana dermân imiş.

Burhân arardım aslıma,

aslım bana burhân imiş.

Sağ ve solum gözler idim,

dost yüzünü görsem deyi

Ben taşrada arar idim,

Ol can içinde cân imiş.

Öyle sanırdım ayrıyım,

dost gayrıdır ben gayrıyım

Benden görüp işiteni,

bildim ki ol cânân imiş.

Savm'u Salât'u Hacc ile,

sanma biter zâhid işin

İnsan-ı Kâmil olmaya,

lâzım olan İrfân imiş.

Kanden gelir yolun senin,

ya kande varır menzilin

Nerden gelip gittiğini,

anlamayan hayvan imiş.

Mürşîd gerektir bildire,

Hakk'ı sana Hakkal-Yakîn

Mürşîdi olmayanların,

bildikleri gümân imiş.

Her Mürşîde el verme ki,

yolunu sarpa uğratır

Mürşîdi kâmil olanın,

gayet yolu âsân imiş.

Anla hemen bir söz durur,

yokuş değil hem düz durur

Âlem kamu bir yüz durur,

gören onu hayrân imiş.

İşit Niyâzi'nin sözün,

bir nesne örtmez Hak yüzün

Hakk'tan ayan bir nesne yok,

gözsüzlere pünhân imiş.