Nebiler Nebisi (SAV) Efendimiz şöyle buyurmaktadır: “Allah-ü Teala (CC) Hz.leri kıyamet gününde: ‘Benim için sevişenler nerede? Onları Arşımın gölgesinden başka hiçbir gölgenin bulunmadığı bir günde arşımın gölgesinde gölgelendireceğim.’ buyurur.”[1]

Ey can! Alemlerin Efendisi Nebiler Nebisi (SAV) Efendimiz buyurur ki: “Salih kimse ile beraber olan kimsenin hali, misk satan kimse ile bulunan gibidir. Eğer ondan bir şey satın almasa bile onun kokusundan istifade eder. Kötü kimseyle oturanın hali ise körük çeken demircinin haline benzer. Onun yaktığı ateş ona isabet etmese de, bir kıvılcım isabet edip bir yerini yakabilir.”[2]

Akıllı kimseye salih ve iyi insanlarla beraber olup kötü ve facir kimselerden uzak kalması yaraşır. İyi ve sâlih kişilerle sevgi köprüsü çok çabuk kurulup bu sevginin kesilmesi mümkün olmaz. Kötü kimselerle ise sevgi bağı zor kurulup çabuk çözülür. Kötü bulunmak iyi ve sâlih kimseler hakkında kötü zan ve düşüncede bulunmayı doğurur. Kötü kimselerle beraber olan kişi kötülerden ve kötülüklerden kurtulamaz.

Ey mü'min! Sen de daima iyilerle olup iyilerin salihlerin meclislerine can atıp, Alemlerin Efendisi Nebiler Nebisi (SAV) Efendimiz’in üzerine çokça Selât-ü Selam okumaya devam et. Zira iyilerin meclisinde daima iyilik ve Allah (CC) Hz.leri’nin ve O’nun (CC) nurlu yolu Resulü Azami (SAV) Efendimiz’in aşkı ve muhabbeti, kötülerin meclisinde ise, daima kötülükler ve kötü işler konuşulur. Ehli Taatın (Salih kimselerin) kalbleri bulundukları memleketleri uzak ta olsa beraberdir. Kötü kimselerin, kalbleri de aynı yerde bulunsalar bile birbirinden ayrı ve uzaktırlar. Bunun için Allah (CC) Hz.leri’ni ve Resulü (SAV) Efendimiz’i seven ve seviyorum diyen kulun iyilerin meclisinde bulunmaya gayret etmesi lazımdır. Zira “gönül ne kahve ister ne kahvehane gönül sohbet ister kahve içmek bahane” buyurulduğu gibi gönül manevi sohbet nitecesinde yumuşar ve kötülükten kötülerden kurtulur. Ve Yüce Allah (CC) Hz.leri’nin emrine, Resulü Azamı (SAV) Efendimiz’in aşkına ve muhabbetine can atar.

Malik bin Dinar (RA) Hz.leri buyurdu ki: “Takva Ehli salih kimselerle taş taşımak, kötü kimselerle helva yemekten daha hayırlıdır. Kötü kimselerle beraber bulunmak, cehennemden bir ateş parçasıdır. Onlarla beraber olmak, insanlarda kin meydana getirir. Onlar sevgiye lâyık değildirler.”

Ey yolcu! Alemlerin Efendisi Nebiler Nebisi (SAV) Efendimiz’e Salât-ü Selâm getirmen gönlünü kötü hallerden, günahtan tevbei istiğfar ile arındırmana ve daima salih, takva sahibi insanlarla ve onların meclislerinde daim olmakla mümkün olur. Zira kötü insanların yanında Yüce Allah (CC) Hz.leri’nin Rızası ve O’nun (CC) Resulü (SAV) Efendimiz’in aşkı muhabbeti bulunmaz. Ancak kışkırtan şeytan melununun hilesi bulunur.

Nebiler Nebisi (SAV) Efendimiz buyuruyor: “Bu dünyada birbirleri ile Allah (CC) Hz.leri için sevişenler, yarın arşı alanın gölgesinde olurlar. Ancak bu dünyada Allah (CC) Hz.leri için sevişenler ehli zakir (yani zikir ehli olan dervişler)dir.”[3]

Bir başka Hadis-i Şerif’lerinde de: “Ey Ümmetim! Sana şunları söylerim. Zikrullah meclislerine devam et. Issız da kaldığın zaman gücün yettiği kadar dilini Allah (CC) Hz.leri’nin zikrine hareket ettir. Sevdiklerini sırf Allah (CC) Hz.leri için sev. Buğuz ettiğine de sırf Allah (CC) Hz.leri için olsun.” buyurmuştur.[4]

Resulüllah (SAV) Efendimiz’in sözlerini kulaktan geçirme, dikkatle dinle ve bu mübarek sözleri tatbik et, sonra pişman olursun. Bu sözler nedir? Anla kardeşim bu sözler hikaye değildir.

Nebiler Nebisi (SAV) Efendimiz: “Tarikat yoluna gitmek ve Allah (CC) Hz.leri için sevişmek, malını sarfederken iktisatlı olmak, iktisatlı harcamak, (Allah (CC) Hz.leri’nin yolundan başkasına gelince hesaplı ve idareli olmak), bunlar Peygamberliğin yirmidörtte biridir.” diye buymuştur.[5]

İmam-ı Ali (KV) Hz.leri buyurdu: “Bir gün Allah’ın (CC) Resulüne (SAV) sünnetinin ne olduğunu sordum. ‘Ya Ali (KV)! Marifetullah servetimin başıdır. Akıl dinimin aslıdır. Sevgi dinimin temelidir. Arzu ve iştiyak bineğimdir. Allah (CC) Hz.leri’ni zikir dostumdur. İtimat ve güven hazinemdir. Hüzün arkadaşımdır. Bilgi silahımdır. Sabır elbisemdir. Rıza zenginliğimdir. İhtiyaç iftihar duyduğum hususiyetimdir. Zühdü takva (maneviyat tasavvuf) sanatımdır. Yakin kuvvetimin esasını teşkil eder, doğruluk koruyucumdur, ibadet güzelliğimdir, cihad ahlakımdır ve namaz iki gözümün nurudur’.”[6]

Ey müslüman! Sen kimin yolundasın ve kimi seviyorsun? Bütün bu emirler Yüce Allah (CC) Hz.leri’nin ve O’nun (CC) alemlere rahmet olarak gönderdiği Nebiler Nebisi (SAV) Efendimiz’in de sünneti seniyyesi ile sabit olduğu halde daha ne zamana kadar şu dünyada zamanını boşuna harcayacaksın? Sağlığının sıhhatinin gençliğinin boş zamanlarının ne zaman kıymetini bileceksin? Yoksa büyük Mahkeme-i Kübrada dünyaya tekrar gelmek mümkün olacak mı sanıyorsun?

www.GAVSULAZAM.de