“Başlangıcı olmayan İlk ve nihayeti olmayan Son” anlamlarına gelen bu “el-Evvel” ve “el-Ahir” ismi şerifleri Kur’an-ı Kerim’de birer defa geçmekte. “O (CC) ilktir, sondur, apaçıktır, gizlidir. O (CC) her şeyi bilendir.”[1]

Bizim dilimizde ilk ve son kelimeleri zamana ve mekana ve duruma göre anlam kazanır. Allah (CC) için zaman ve mekan olmadığından bu “ilk” ve “son” isimleri O’nun (CC) evvelinin olmadığı, sonunun da olmadığını ifade ettiği gibi esmasının tecellisiyle ilk yaratanın Allah (CC) olduğunu en son yaratanın da yine O (CC) olacağını, kainatı ilk defa yaratan, kıyamette kainatı yok eden, yaratılıştan kıyamete kadar her şeyi yine yeniden yaratan. O “İlk” ve “son” olan Allah’tır (CC). “Evvel” ve “Ahir”in yarattıklarının bir başı ve bir sonu vardır. Yaşımız kadar yaşıyoruz ve bizi ilk defa getiren, son defa götürüyor. Yani O’ndan (CC) geldik O’na (CC) dönüyoruz. Öyle ise O’na (CC) yaraşır işler yapalım. İslami hizmetlerde ilk ve öncü olalım. Hayırlı hizmetlerde ilklere imza atalım.

Allah-ü Teala (CC) bütün varlık üzerine mukaddem olup kendi varlığının evveli yoktur. Kendisi için asla başlangıç tasavvur olunamaz. Onun için O’na (CC) “Evvel” demek, ikincisi var demek değildir. Sabıkı, yani kendisinden evvel bir varlık sahibi yok demektir. Çünkü bütün mevcudat varlığı O’ndan (CC) almaktadır. Amma O’nun (CC) varlığı kendi zatıyladır. Başkasından alınma bir varlık değildir.

Her şey biter, helak ve fenaya gider, ancak O (CC) kalır. Varlığının sonu yoktur. Evveliyetine bidayet olmadığı gibi, ahiriyyetine nihayet yoktur. Onun için O’na (CC) “Ahir” demek, bir sabıkı var demek değildir. Bir lahikı yok demektir.

Allah-ü Teala (CC)’nın varlığı ezeli ve ebedidir. Varlığının başlangıcı olmadığı gibi nihayeti de yoktur. Çünkü bunlar fanilerin, mahdut varlık sahiplerinin sıfatıdır. Mahdut varlığın iki ucu vardır: Biri başlangıç, biri de nihayet, yani biri doğduğu, biri de öldüğü uçtur.

Allah-ü Teala (CC) hem Evvel’dir, çünkü bütün kainatı yoktan var eden O’dur (CC). Hem Ahir’dir, çünkü her şeyden sonra kalacak da O’dur (CC). Kainat silsilesinin ilk halkası Allah-ü Teala’da (CC) biter.

Dönüş yerinin son noktası da Allah-ü Teala’da (CC) kesilir. Her şeyin mebde’ ve meadı Allah’tır (CC), yani gelinen ve gidilecek olan yer ancak Allah-ü Teala’ya (CC) varır ve orada biter. Daha arkası ve ilerisi yoktur.

Ya Rabbi (CC)!  Varlıkların evveli Sensin. Senin başlangıcın yoktur. Bütün varlıkların sebebi Sensin. Herşey Seinnle başlar, ve herşey Senin bitirmenle biter. Allah'ım (CC)! Bizi en güzel surette yaratan Sensin. Kitap ve Peygamberle rehberlik edensin.

Rabbimiz (CC)! Sana sonsuz şükürler olsun, verdiğin nimet için, afiyet için.... (AMİN)

Ya Rabbi (CC)! Herşey biter, ancak Sen kalırsın. Varlığının sonu olmayan Sensin. Senden geldik, yine Sana döneceğiz.

Allah'ım (CC)! Kullarını bir araya topladığın mahşer gününde bizi yüzü parıldayanlardan eyle Nurunla..! Hesabımızı kolaylaştır.

Allah'ım (CC)! Amel defterlerimizi iyiliklerle doldurmayı nasip eyle! (AMİN)

.................................................

Kula Gerekenler:

Allah-ü Teala (CC) hakkında, sadece Evvel’dir veya sadece Ahir’dir dememeli, ikisini beraber okuyarak hem Evvel’dir, hem Ahir’dir demeli. Maddi, ma’nevi nemiz varsa hepsinin O’ndan olduğunu ve bütün işlerin O’na döndürüleceğini ve O’nun huzurunda hesabı görüleceğini mülahaza ederek, her türlü icraat ve tasarrufatımızı ancak O’na kulluk namına, evvel ve ahir ancak O’nun rızasına uygun yapmak iktiza eder.

İsm-i Şerif'in Faideleri:

Her kim evladı olmasını istese, seferde kaybolanı olsa veya bir haceti bulunsa, bu ism-i şerifleri 40 Cuma günü bin kere okursa, umulur ki muradı hasıl olur.

Her kim bu ism-i şerifleri düşmanını defetmek niyetiyle okursa, muradı hasıl olur. Çok okursa akıbeti hayır olur.